تولید فایکوسیانین توسط جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس

امروزه استفاده از رنگ‌های طبیعی به جای رنگ‌های سنتتیک مورد توجه زیادی قرار گرفته است. اسپیرولینا پلاتنسیس از معروف‌ترین ریزجلبک‌های خوراکی حاوی پروتئین و رنگ‌دانه فایکوسیانین است. هدف از این تحقیق معرفی اسپیرولینا پلاتنسیس، فایکوسیانین، ارزش تغذیه‌ای، کاربرد آن‌ها و هم‌چنین مروری بر پژوهش‌های پیشین انجام یافته در زمینه رشد اسپیرولینا پلاتنسیس و تولید فایکوسیانین، شیوه‌ی تولید و روش‌های بهینه سازی آن است. ریزجلبک‌ها منابع غنی ترکیبات مغذی و رنگ‌های طبیعی هستند که در پی افزودن به فرآورده هایی مانند نان، بیسکوئیت، کیک و ژله، علاوه بر بهبود ارزش تغذیه‌ای باعث بهبود خواص فیزیکی آن‌ها می‌شود. اسپیرولینا پلاتنسیس به دلیل محتوای پروتئین و رنگ‌دانه ‌های فایکوسیانین و فایکواریترین زیاد برای غنی‌سازی مواد غذایی استفاده دارد. مرور بر مقالات گزارش شده نشان می‌دهند که عوامل موثر بر رشد و تولید فایکوسیانین در اسپیرولینا پلاتنسیس عبارتند از نور، هوادهی، نمک، pH و سوبسترای کربنی و نیتروژن. مهم‌ترین عوامل مؤثر بر رشد اسپیرولینا و تولید فایکوسیانین نور و سوبستراهای کربن و نیتروژن است. گلوکز و ملاس از سوبستراهای کربنی هستند که می‌توانند برای رشد اسپیرولینا مورد استفاده قرار گیرند. گرچه سوبسترای نیتروژن تاثیر بیش‌تر‌ی بر رشد اسپیرولینا دارد. اوره از سوبستراهای نیتروژنی ارزان قیمتی است که غلظت مشخصی از آن باعث بهبود رشد و نیز تولید رنگ‌دانه در اسپیرولینا پلاتنسیس می‌شود. واژگان کلیدی: فایکوسیانین، اسپیرولینا پلاتنسیس، تولید، بهینه‌سازی